Tenuitvoerlegging van een titel in Duitsland

De Gerichtsvollzieher

De Duitse deurwaarder, Gerichtsvollzieher, is evenals zijn Nederlandse collega belast met het tenuitvoerleggen van vonnissen en andere executeerbare titels. De Gerichtsvollzieher, wanneer hij een titel tenuitvoerlegt, is ein Beamter, der bei der Vollstreckung in Ausëbung eines öffentlichen Amtes, nicht als Vertreter des Vollstreckungsgläubiger handelt; derhalve meer ambtenaar dan dienstverlener. Verzoeken tot tenuitvoerlegging worden aan het Amtsgericht, in welks domein de schuldenaar woont, gericht. Het Amtsgericht verdeelt de opdrachten aan de Gerichtsvollzieher. Elke Gerichtsvollzieher heeft exclusief of een bepaalde wijk dan wel een aantal "beginletters" van schuldenaren en derhalve een monopolie.

De functie van de Rechtsanwalt

De bovengenoemde omstandigheden leiden tot een grotere afstand tussen deurwaarder en advocaat/client dan men in Nederland gewend is. Men heeft als advocaat zodoende minder invloed op de gang van zaken, zodra die in handen van de Gerichtsvollzieher is.

Anderzijds wordt van de Rechtsanwalt in de fase van Zwangsvollstreckung meer verwacht dan in Nederland. Om tenuitvoerlegging te bewerkstelligen, moet de Rechtsanwalt bij het Amtsgericht een vrij uitgebreid verzoekschrift tot tenuitvoerlegging indienen. Zodra een poging tot tenuitvoerlegging mislukt is, is er vaak een volgend verzoek van de advocaat nodig om een andere wijze van tenuitvoerlegging te bewerkstelligen.

Kosten

Voor het verzoekschrift en het verder afwikkelen van de tenuitvoerlegging kan de Rechtsanwalt 0,3 RVG-Gebëhr in rekening brengen. Bij meerdere verzoekschriften kan in sommige gevallen nog eens 0,3 Gebühr in rekening gebracht worden.

De Gerichtsvollzieher berekent het honorarium naar een voor hem geldende tabel op basis van de hoogte van de vordering. Bij een vordering van bijvoorbeeld EUR 100.000 brengt een Gerichtsvollzieher voor, bijvoorbeeld, het beslag op roerende zaken EUR 560,- in rekening.

Unpfändbare Sachen

De schuldenaar wordt door de wet beschermd door een uitgebreide lijst van unpfändbare Sachen. Zo mag bijvoorbeeld op vermogensbestanddelen die gebruikt worden om inkomen te genereren geen executoriaal beslag gelegd worden. Zodoende is een groot deel van de inventaris van een bedrijf unpfändbar. Een privë-schuldenaar kan de Gerichtsvollzieher de toegang tot zijn woning ontzeggen. Pas na een daartoe strekkend verzoek van de advocaat aan het Amtsgericht en aanhoring van de schuldenaar kan een verlof tot betreden van de woning gegeven worden. Daarenboven kan een schuldenaar zelfs zijn pfändbare Sachen redden door op grond van een hardheidsclausule een verzoek tot Vollstreckungsschutz bij het Amtsgericht in te dienen. Met het credo Schuldnerschutz vor Kahlpfändung wordt deze vergaande bescherming van schuldenaren gerechtvaardigd.

Het meeste succes heeft in de praktijk een bankbeslag.

Vermögensauskunft

Wanneer de tenuitvoerlegging niet tot volledige voldoening van de vordering geleid heeft, kan de crediteur van de schuldenaar eisen, dat hij onder ede verklaard welke vermogensbestanddelen hij heeft en welke vermogensbestanddelen hij in het voorafgaande jaar aan zijn echtgenoot of zonder tegenprestatie aan derden vervreemd heeft. Mocht blijken dat de schuldenaar nog niet eerder ontdekte vermogensbestanddelen heeft, kan de crediteur vervolgens daarop beslag leggen. Wanneer de schuldenaar niet vrijwillig de verklaring bij het Amtsgericht afgeeft, vaardigt het Amtsgericht een bevel tot in hechtenis nemen uit. Na verhoor onder ede wordt de schuldenaar weer vrij gelaten.

De separatisten

Tot een hypotheek op een grondstuk horen alle bestanddelen, die het economische belang van dat grondstuk vormen. Gebouwen, vruchten, huur- en pachtvorderingen, verzekeringsgelden en zelfs onder omstandigheden de vrachtauto die goederen van en naar het grondstuk brengen. Hierdoor gaat het weinige dat een concurrente schuldeiser overblijft ook grotendeels aan zijn neus voorbij.

Conclusie

Nog meer dan in Nederland geldt dat wanneer men tot executie van een vonnis over moet gaan, de kansen op verhaal beperkt zijn. De conclusie is, dat een alert debiteurenbeleid in Duitsland onontbeerlijk is.